Kav veya Kavî, Semsûr ve çevresinin en eski yerleşik topluluklarından biri olarak bilinir.
Bugün Kahta, Gerger, Sincik ve kısmen Urfa hattında yaşayan Kavîler; hem Alevi hem Sünni yapılarıyla bölgenin inanç çeşitliliğini yansıtan güçlü bir kültürel kimliğe sahiptir.
Konfederasyon içinde tarihsel olarak Kömüri, Hinot ve Paşî olmak üzere üç temel ber öne çıkar. Bu ber’ler, hem yerleşim alanları hem de aile bağları üzerinden Kavîlerin iç örgütlenmesini şekillendiren yapısal unsurlardır.
Günümüzde Kavîlerin yaşamı hâlâ büyük ölçüde kendi köylerine, aile bağlarına ve üretim kültürüne dayanır.
Bu üretim kültürünün en belirgin unsurlarından biri de kuşaklar boyunca süren tütün yetiştiriciliği ve pazarlamasıdır.
Semsûr’un meşhur tütünü, Kavî köylerinin hem ekonomik hem kültürel hafızasında özel bir yer tutar; tütün, sadece bir ürün değil, bir geçim biçimi ve bir kimlik taşıyıcısıdır.
20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Kavî topluluklarının önemli bir kısmı, ekonomik nedenlerle İstanbul, Mersin, Adana gibi büyük şehirlere; daha sonra da Almanya, İsviçre, Fransa ve Hollanda gibi Avrupa ülkelerine göç etti.
Bu diaspora, hem Semsûr ile bağlarını koruyan hem de yeni yaşam alanlarında güçlü bir dayanışma ağı oluşturan bir yapıya dönüştü.
Bugün Kavîler, hem Semsûr’daki köylerinde hem de geniş diasporalarında; inanç, kültür ve üretim pratikleriyle bölgenin yaşayan hafızasını temsil etmeye devam ediyor.
Kommentare